Ben dahil herkesin her platformda annesinden bahsettiği bir günü geride bıraktık. Açtığınız televizyon programlarında, üç beş dakika baktığınız facebookta, nefes almak için çıktığınız parklarda , bahçelerde... Her yerde anneler ilgili bir şeylere rastladınız.
Canımız istediğinde koşup sarılabildiğimiz, öpüp koylayabildiğimiz anneleri olan bizler için ne kadar güzel, renkli, sevgi dolu bir gün öyle değil mi?
Peki ya bizim kadar şanslı olmayanlar için?
Babalar beni yanlış anlamasın ama annelik, belkide kadın olduğum için, çok daha duygu yüklü bir nitelik. " anne" diyebilmek, anne ile konuşabilmek, anneye dokunabilmek, canın yandığında anneye koşabilmek her şeyden büyük bir güç. O yüzden ki annelik ile ilgili bir şey olduğunda anneler günü, annemin doğum günü, annemle güzel bir anım, mutlu bir resmim... hep paylaşmaya, dillendirmeye çekinirim. Çünkü çok iyi bilirim ki , birilerinin bu paylaşımları gördükçe içi yanar. Görmemeye, gözünden düşen iki damla yaşı gizli saklı silmeye çalışırlar. Elbette ki baba içinde benzer şeyler geçerli ama "anne" söz konusu olduğunda durum açık ara bambaşka.
Bu duyguyu nasıl hissedebildiğimi bende bilmiyorum. Şükürler olsun ki annemde babamda sağlıklı ve yanımda. Lakin anne ile ilgili paylaşılan en ufak bir durumda aklıma direkt "ya annem olmasaydı şuan ne yapardım, annesi olmayan birileri bunu gördüğünde ne yapacak, nereye saklanacak" gibi sorular gelir, içim burkulur, annemin varlığına bir kez daha şükrederim.
Annelerimiz ile ilgili hiç bir şey paylaşmayalım gibi bir sosyal mesaj vermeye çalışmıyorum sadece bir şeyler yaparken etrafımızdakilerin bunun etkisiyle neler düşünebileceğini biraz olsun anlamaya çalışalım diyorum.
Allah korusun ama annesi olmayan bir çocuk olsaydım, muhtemelen bu gün yorganımın altına saklanıp anneler günü geçene kadar ağlardım. Sosyal medyada anneler ile ilgili tüm paylaşımlar zamanın akışında kaybolup gidene kadar da sosyal medyaya ulaşabileceğim hiç bir cihaza elimi sürmezdim.
Ben her zaman inanırım ki, Allah'ın bana verdiği her nimet üzerinde, o nimeti vermediklerinin hakkı var. Bu nimetler, anne, baba, sağlık, para, zeka vs olabilir. O yüzden hiç bir emek sarfetmediğim halde bana emanet edilenlere elimden geldiğince özen göstermeye çalışıp paylaşabileceğim bir şeyse o nimete sahip olmayanlarla paylaşmaya çalışırım. Hatta bazı durumlarda özellikle anne baba konusunda , annesi veya babası olmayanlardan, sanki yanlış bir şey yapmışım gibi utanıp, gözlerine sokmamaya çalışırım.
Benim anneler gününde, cenneti ayaklarının altında tutan tüm annelerin hürmetine duam;
Hepimizin, sahip olduğumuz bir çok şeye yalnızca Allah öyle nasip etti, şansımız varmış diye sahip olduğumuzu unutmadan birbirimize hassasiyetle yaklaşabildiğimiz bir şekilde yaşamak.
