Her şey kabus gibi. Dünyayı saran bu vahim durum beynimizde, ‘’yok artık bu yaşananlar gerçek olamaz’’ dedirten yanılsamalara neden oluyor. Küresel salgın coronovirüs ve etkileri bize her dilde her biçimde ve her mecrada anlatılıyor. Ancak biz, ‘’başka türlü düşünmek, düşündüğümü dile getirmek istemiyorum’’ ki sanırım bu yanılsamayla büyük bir gaflet içerisinde cehaletle hareket ediyoruz.

Biraz sosyal hayatımıza ara verip evlerimizde kalmanın bizi öldürmeyeceğini hepimiz biliyoruz dimi? Evet hepimiz bunu biliyoruz. Sanırım evden çıkar ve hiç bir şey yokmuş gibi davranırsak başımıza neler gelebileceğini henüz bilmiyoruz. Biliyor olsaydık kadınlar günlerine, gençler aktivitelerine, yetişkinler nişan törenlerine, taziye ziyaretlerine bir ‘’dur’’ derlerdi herhalde.

Okullar, ibadethaneler, eğlence mekanları, sosyal alanlar ,spor salonları v.s önlem amaçlı kapatılmışken, zorunluluk dışında hala sokaklarda dolaşıp kalabalığa karışmak niye? Bu tür sorumsuz davranışların kendi canımıza olduğu kadar, başkalarının yaşam hakkına da saldırı olduğunu idrak edemiyor muyuz hala?

Genellikle bireysel düşünüp, bireysel kararlar alıp, bireysel yaşarken toplumsal düşünmeyi unuttuk galiba. Sokağa çıkmazsak ölecekmiş gibi sorumsuz davranmaya devam edersek, sokağa çıkınca ölmeyi kabul edeceğiz bu durumda.

Küresel salgının hızla yayıldığı şu süreçte, gereken duyarlılığı göstermek bu kadar mı zor?

Her mecrada, örneğin İtalya da yaşananları görmüyor muyuz? Bizde nasıl başladıysa orada da öyle oldu. Rehavet içerisinde devam ediyorken, dün bügün orada yaşananların bir aynısını yaşamaya hazır mısınız peki?

Salgının çok ciddi boyutta zarar verdiği o ülkenin bugün yaşadıkları acı ve tecrübe neticesinde hükümette tedbirlerini arttırdı bu noktaya gelmeyi beklemek ne kadar doğru? Eğer bugün biz birey olarak sosyal izolasyonu sağlayamıyorsak tablo ağırlaşmadan lütfen hükümet sağlasın.

Düşündüğümüzde, kaybetmeyi kimsenin göze almak istemeyeceği en önemli şey canımız ve canlarımızı canı değil mi?

Lütfen yaşamımız keşkelerle devam etmesin ve lütfen geç kalınmış önlemlerin değil ,erken alınmış tedbirlerin sonuçlarınla devam edelim yolumuza…Ve lütfen her birim, her birey üzerine düşeni yapsın, keza ders çıkaracağımız bir çok vaka yaşandı yaşanıyor.

Bu felakete maruz kalan ve üzerinde çalışan hükümetlerin iyi kötü yaptıkları gözler önünde bize örnek teşkil ediyor, ders alalım.

Ve lütfen sağduyulu olalım. Canımızı, canlarımızın canını koruyalım. Kalabalıklardan uzak durmak, hijyen kurallarına riayet etmek rutin yaşama çok geçerli nedenlerle ara vermek ne uğruna olduğunu düşündüğümüzde çokta zor olmasa gerek….