Dün akşam tam yüz üç yıl ileri bir tarihten geldim. Issız bir sokakta buldum kendimi. Etraftaki binalar, insanlar, arabalar hatta kaldırımlar son derece eski geldi bana. Bu anda anladım ki zaman makinesi dedikleri şey işe yaramış ve ben de geçmişe gelmiştim. Geldiğim zamanda burası için bir sürü uyarılarda bulunmuşlardı bana. O an hepsini çok iyi anlamış ve ezberlemiştim, fakat buraya adım atar atmaz söylenilen her şeyi unuttum. Önce aklıma kendimi bulmak isteği geldi ama geldiğim bu tarihte daha doğmamıştım. 
   Üstün bir görevimde yoktu. Bu zamanda yaşayanlara dikkatli yaşayın gelecekte yaşayacak bir hayat olmayacak mesajı vermeye de gelmemiştim. Ben sadece insan bir kobaydım. Makinenin çalışıp çalışmadığını test etmek için gönüllü olmuştum. Makine çalışmıştı ve işte buradaydım. Tam yüz üç yıl geride. Ne yapacaktım şimdi? Gelecekte başarılı olmuş bir iş mi kursam yoksa yine gelecekte çok değerli olacak bir yerlerden arsa, ev gibi bir yatırım mı yapsaydım? Ne yapacaktım burada? Yoksa kimseye görünmeden sıradan bir şekilde mi yaşasaydım? Hem ben gelecekten geldim desem, her şeyi anlatsam, olacakları bile söylesem kim inanırdı ki bana? Açıkçası yüz üç yıl geri gelip tımarhaneye de kapatılmak istemiyorum. Belki gelecekte bir makine daha icat edilir ve bu sefer geri dönme şansım olur. Gerçi bu makine ne zaman keşfedilir, keşfedilse bile benim ömrüm buna yeter mi açıkçası bunu da bilemiyorum.
   Şu anda içerisinde bulunduğum geçmiş zamanda bir şekilde yaşamaya başlamalıyım. Bir yerden bir adım atmalıyım. Sokaklarda gezmeye başladım. Eski kitaplarda gördüğüm restoranları ve kafeleri yerinde gördüm. Hatta şu anda yaşadığım zamanda olmayan yemekleri denedim. Sanki bir tarih kitabının içerisinde yaşıyor gibiydim. O ülkeye gelmiş bir turist gibiydim. Etrafa, insanlara hatta bazı hayvanlara bile şaşırmış bir şekilde bakıyordum. Kalacak yerim olmadığı ve kısıtlı miktardaki paramı otele vermemek için uyuyabildiğim kadarıyla parklarda uyudum. 
   Dünyadaydım fakat bu dünyada o kadar yalnızım ki, sadece söz olsun diye değil ciddi anlamda yalnızım. Kimle konuşup, kimle anlaşacaktım. Burada nasıl bir hayat yaşayacaktım ve her şeyden önemlisi bütün buradaki yaşam ben daha hayatta değilken yaşanmıştı. Ben sadece hayatta olmadığım bir dünyaya gelmiştim. Kafam çok karıştı. Bir yerden başlamam gerektiğinin farkındaydım ben de bu satırları yazarak geleceğe not olsun bırakmak istedim. En azından olmadığım bir dünyada yaşamaya başladığım bilinsin.