İnsan türüne ait olmak, o dayanılmaz ve sağır edici gürültüyü de beraberinde getirmeseydi keşke.

Hayvanlar aleminden çıkıp aşılan o birkaç gülünç adımın bedeli:

Sözcüklerin, büyük tasarıların, büyük atılımların o dinmek bilmeyen hazımsızlığı olmasaydı!

Karşı karşıya getirilebilen başparmaklara, iki ayak üstünde duruşa ve omuzlar üzerindeki başın yarım dönüşüne fazla ağır bir bedel bu.

"Yaşam" denen bu kazan, bu fırın, bu ızgara, bu milyonlarca uyarı, kışkırtma, tembih, coşkunluk, bitmek bilmeyen baskı ortamı, sonsuz üretme, ezme, yutma, engelleri aşma, durmadan, yeni baştan yaratma makinesi ve senin değersiz varoluşunun her gününü, her saatini yönetmek isteyen o "bilinç";

Sert, acımasız ve dehşet verici.

Zaman zaman varoluşun kronik sancılarıyla kıvranan,

Zeki formda evrimleşmiş, zekasını duygularına suç ortağı olarak kullanan,

Halen daha vahşi bir "hayvan" aslında,

Bu "Homosapiens" denilen sözde "Modern insan".

Ben ise:

Kendimi her ne kadar "üst insan" ın erdemlerine erişmeye çalışan bir ara geçiş formu olarak,

Yani henüz "hayvan" olarak tanımlasam da; toplum beni "insan" olarak görüyordu.

Ve ben, insan olmaktan utanç duyan bir varlıktım.

Çektiğim acılara karşı beni ayakta tutan tek ilaç, Adem'in çoçuklarına karşı beslediğim nefretti sanırım.

Habil’i sevdi herkes ama o öldü, katil Kabil’in torunu bu insanlık ne yazık ki..

Okkalı bir küfür savurdum insan olmanın gururundan bahseden şarkılara, şiirlere, şairlere ve kutsal cümlelere.

İnsan kadar adi bir canlı olup da, üstünlükten bahsetmek ne tür bir ahmaklıktı?

Olur da bir gün yanlışlıkla, yaşadığı ortamın kaynaklarını sömürüp tüketen, etrafındaki her şeyi yiyen, bozan, mahveden, anlamsız davranışlarda bulunan, karmaşık ve ne yapacağı belli olmayan ama mantıklı ve iyi olduğunu düşünen, gerçek manada zararlı bir parazit keşfedecek olursam, ismini "insan" koyacağım.

Ama "Tehlikeli ve Yasaklı Irk" olması şartıyla!

Çünkü hiçbir ırk, yiyeceği vakte kadar avıyla dostane geçinen homosapiens kadar kötü değil.

Ve hiçbir hayvan ırkı, başka bir hayvanı eğitip, dövüştürmekten zevk alacak kadar cani değil.