ON BEŞ GÜNDE KEKEMELİĞE DEĞİL PET RESCUE SAGAYA SON!
Dün işini iyi yapamayanlara,hatta yapmayanlara sözlerimizle az biraz dokunduk.''İnsanı ayakta tutan iskelet ve kas sistemi değil, prensipleri, sorumlulukları ve inançlarıdır.''sözünü sizlerle paylaşarak tekrar girmek istiyorum bu konuya. Özellikle eleştirmek,duyarlı olmaya davet etmek ve de buradan sitem etmek istediğim bir yer var ki sizinde bu konuda aydınlanmanızı isterim.
Hemen herkes hiç bir vizyonu yoksa bile hayatını sürdürebilmek için mücadele verir.Hiç bir vizyonu yoksa bile cümlesini vurgulamak istiyorum çünkü misyon,vizyon sahibi insanları konunun tamamen dışında ve ayrı tutuyor,onlara olduğundan fazla saygı duyuyorum.
Daha önce gazetemizde haberini de yapmış olduğumuz bir kurs var,doğal olarak bu kursa tedavi olmak amaçlı kayıt olan,kurs süresince aşama aşama yol katedeceğini düşünen,bu kursa ve yardım edecek sorumlu kadroya, umut besleyen,ve de karşılığında bedel ödeyen kursiyerler var.Bana gelen ve tanık olduğum şu ki 'şu derdimden bir kurtulsam başka hiç bir şey istemiyorum 'diyen bazı harfleri telaffuz etmekte zorlanan bu nedenle kursa kayıt olan 15 yaşında bir çocuk.....Tüm imkanlarını seferber ediyor, maddi imkansızlıklara rağmen bu kursa yazılıyor.Yaşına göre çok fazla gelişmiş bir olgu ki ben çok takdir ediyorum, kendi sorumluluklarının fazlasıyla bilincinde ama bu arada hizmet alacağı yer ile ilgili de hem bilinçli hemde çok iyi bir gözlemci.Bu kurs ta kendisine yardımcı olacak bireyin ders saatinde bilgisayarında pet rescue saga oynuyor olup, buna ek olarak çok fazla telefonunla meşgul olması ,bu kursa gidebilmek için yaptığı fedekarlıklar bir yana ,çok büyük bir heves ve umutla başlayan kursu.... gitmekten vazgeçmesiyle son buluyor.Ben çok merak ediyorum;birine faydalı olabilecek fırsatı varken bundan vazgeçen,bir bedel karşılığında bir iş yapıyorsa hakkını vermeyen, yerine bilgisayarda oyun oynamayı tercih eden bu birey 15 günde kekemeliğe değil oynadığı oyuna son verdiğinde vicdanen ne kadar rahat,ne kadar onurlu,ne kadar mutludur? İnsanların denetlenmesi hoş değildir ama bu yerin, bu bireyin bir denetleyeni yokmudur?Bu çocuğun kaybettiği şey sadece parası değil ,umutları, insanlara yada kurumlara duyduğu güven duygusudur.Bunu yeniden kazanmasını sağlayacak olan kişi yada kurum kimdir?
Ben bu satırları DOSTOYEVSKİ'NİN ''Her insan herkes karşısında her şeyden sorumludur.'' sözünden yola çıkarak, yaptıklarımızdan değil yapmadıklarımızdan da sorumluyuz sözünüde ilke edinerek paylaştım sizlerle.EN büyük sorumsuzluğuda yanlış olan,yanlış giden bir şeylere gözümüzü kapatıp,kulağımızı tıkadığımız zaman yapmış oluruz, diye düşünüyor ve sorumlusu olan herkesden duyarlılık bekliyorum.
