Bir insanı tanımak… söylenmesi ne kadar kolay değil mi? Çok kolay bir kelimedir tanımak. Tek nefeste ağızdan çıkar ve farkında olmasa da son derece iddialı bir kelimedir . İnsanoğlu ve konuştuğu dil ne kadar garip, aslında mümkün olmayan bir kelimeyi son derece basit bir hale indirgemek. Hele bir de bu kelimeyi bir insana, arkadaşa, sevgiliye söylüyorsanız o zaman bir okyanusun en derin ve en ıssız köşelerinde yüzüyorsunuz demektir . Ne yöne giderseniz gidin kara parası her zaman arkanızda kalacaktır . İnsanları tanımakta böyledir . Çünkü ortalama yetmiş yıllık bir insan ömründe karşınızdakini tanımak mümkün değildir . İnsan bu hayat süresi denilen yaşam telaşında kendini tam anlamıyla tanıyamazken başkasına ‘’Seni tanıyorum.’’ nasıl diyebilir? Ya da tanıdığını nereden anlayabilir? İnsanların da bu tanıma süresi içerisinde kendilerini bulması ise tam bir zaman kaybı. Bir insan beni nasıl tanıyabilir? Benim geçtiğim, yaşadığım, üzüldüğüm, sevindiğim anları yaşamış mı? Bakın yanımda olması ya da olmamasından bahsetmiyorum bile. Bu yaşadıklarımı ancak karşı tarafa anlatabilirim karşı taraf bunları anlayabilir ama beni tanıyamaz. Karşı tarafın beni anlaması, bana saygı duyması, anlattıklarıma kâh gülüp kâh ağlaması ise beni tanıdığına dair bir kanıt değildir . Bir araba kullanıyorsunuz uzun
yolda gidiyorsunuz ve önünüze aniden bir hayvan çıktı. Ben direksiyonu sağa kırarım, başkası sola kırar , başkası hayvanı ezer , bir başkası arabaya takla attırır gibi uzun uzun ihtimaller vardır . Burada bile her insanın farklı durumlarda farklı kararlar verdiğini anlıyoruz. Peki ya bu farklı kararları verirken bir insan nasıl olur da ben kendimi çok iyi tanıyabiliyorum der? Kendisini tanıması yetmemiş gibi bir de karşıdaki tamamen farklı bir karaktere tanıyorum der? En büyük yalandır ‘’Seni tanıyorum.’’ demek, ‘’Seni seviyorum.’’ yalanından daha da büyük olumsuz sonuçları olacak bir yalandır . Madem insanlar bu kadar birbirlerini çok iyi tanıyorlar o zaman ayrılıklar , üzüntüler neden var? Bi’ kahve koyacağım kendime. Aklımdaki bu sorular beni çok boğuyor artık. Etrafımda vıcık vıcık seni tanıyorum diyen yüzlerce, binlerce insan. Ben beni tanıyamazken sen beni nasıl tanıyorsun. Beni bana anlat desem cevabı olmayan, boş kelimelerle süslü güzel gözüken ama tadı olmayan, anlamı olmayan bir sürü kelime duyacağım. Kelimenin gücünü, anlamını bilmeden kullanan milyonlarca insan. Yoruyor beni, sıkıyor en önemlisi de üzüyor . Tanımak kelimesinin ulaşılamayacağı bir dağın zirvesi olduğunu bilmiyorlar , bilmek istemiyorlar .