Mustafa Kemal’in, “ Bağımsızlık Karakterimdir!” sözü öyle bir rehberdir. İşte; konu Tarım Kenti Sakarya ise, Adapazarı Patatesi, Adapazarı Mısırı, Ayçiçeği yoksa samimiyet biraz havada kalır. Kendisini Araştırmacı Yazar diye tanıtanlardan değilim. Keşke Soner Yalçın olabilseydim. Yalçın 7 ocak günü nasıl hayati veriler yazmıştı: “ 1980’ler başında 28 milyon hektar ülke topraklarının üçte biri tarım arazisiydi. Bugün bu arazilerin büyüklüğü 4.5 milyon hektar düştü. Ekilen 8.5 milyon hektar tarım alanının yüzde 74’ünü sulayabiliyoruz. Tarım arazisi küçülmesine rağmen su yetmiyor.” Ve; 1980 yılında Türkiye nüfusu 44 milyon 737 bin. Şimdi nüfus 1 milyon. Dehşet; Nüfus 2 kat artarken, tarım toprağımız 4.5 milyon dönüm azalmış. Cumhuriyet’in Kurtuluşu, Kuruluşu sonrası ülkede şeker yok. Almanya’ya Pancar, şeker üretme eğitimi için akıllı, idealist Türk Gençleri yollanmış. ATSO ( SATSO ) danışmanı iken, pancar eğitimi için Almanya’ya gönderilen 75-80 yaşlarında muhteşem bir Sakaryalı ile iş gereği tanışmıştık. Adapazarı Şeker Fabrikası’nı, pancarı milli servet yapan Mustafa Kemal gençleri. Adapazarı Pancarı-Patatesi-Mısırı-Ayçiçeği tohumlarını üretenler. Sanırım şu gün bir tek Milli Adapazarı Kabağı ve Çekirdeği var gibi? Haa; Milli Tarım ve özelde Milli Gıda Üretme’de; Devlet sadece maddi-manevi destektir. Yasa ve planlar yapar, uygular, denetler. Üreten Çiftçi, Köy-Köylüdür. “ Sakarya Çağdaş Milli Tarım Şehri !” yine olabilir. “ Tarım Alanlarımızı gözümüz gibi koruyoruz!” sözleri de o zaman gerçekçi olabilir. Sakarya son yıllarda Türkiye’nin hızla yükselen Süs Bitkileri ve Çiçekçilik Şehri. İhracatımız bu gerçeği kanıtlıyor. Süs Bitkisi ve Çiçekçilikte ithal hibriti değil, Milli Tohuma geçmeyi öncelemek harika. Toprak, Gübre ve ilaç için de samimi uğraşımıza güvenmek isterim. SU olmazsa yaşam olmaz! Yakın gelecekte Gıda Ürünleri de öyle! Atatürk’ün, Eğitim, Yerli Malları, Tarım, üretme ülküleri o nedenle gündemde. Şu gün neremiz Milli? Her yanımız İthal; ev, gıda, telefon, araba, giyim-kuşam. Ama artık Gıda’da Milli Tohum asla bir rüya olamaz. Ülkemizde kadın-erkek, Organik Tohum üreten muhteşem bireyler var! Kafalar, toprağı yola, bina, taş ve betonlarla yok ederek kazanılan parada olamaz. “ Mülk Allahın!” diyerek, mal-mülk-giyim kuşam israfı zirve olamaz. Samimiyet; Milli Tarım-Milli Gıda Tohumu önceliğidir. Hibrit tohum, kimyalı gübre, ilaç yok. Tarım arazileri yabancıların değil, köy ve köylülerindir. Köy-Köylü; Kamu Yönetenlerini, Tarım İl Müdürlüğünü, Büyük Şehrimizi, SATSO’yu izlemeli. Köy-Köylü gıda üretme bilgi-birikim bankasında olmalı. Bu amaçla, yazmaya Alancuma’dan, Rüstemlere, Arifiye içinden, Geyve Boğazı’na kadar giderek başladım. O topraklarda Köy-Köylü olmalı. ? Tarım Köyü olmaktan çıkarılan Yazlık Köyü’ne, Aralık Köyü’ne doğru uzanan Yeni Bulvar yapılınca merak ederim? Sıra Aralık Köyü topraklarında mı? Sakarya 1980-90-2020 yılları arasında sanki kent kimliğini değiştirdi. Nüfus ürkütücü değişim, “ zengin mozaik!” dediğimiz kimliği çok aratır oldu. İmar planı-tarım arazileri talanı; plansızlık ve yasa hülleleri çok şey kaybettirdi. Valiliğimiz, Adliyemiz şehir dışında. Büyükşehrimiz bir ilk-orta okulumuzda. Ak Ova, kuzey-güneydeki ovalar, dağlar, ormanlar, köyler hızla taşlaştırılıyor. Hayatı tüm canlılara 2 Hidrojen, 1 Oksijen hediye eder! Yani; SU yoksa, canlı yoktur! SU Cenneti Sakarya’da, içecek su için servetler harcıyoruz. O SU’dan hayatı parayla yabancıya sattık, satıyoruz! Siyaset, kiralama diye bir uyutma ile, Sakarya’da hepimize hayat veren servetleri aldı? Yıllar önce, Tank Palet’ten çok önce Sakarya seyretti, uyudu. Bizi kimler uyuttu? Yazlık Pancar Araştırma arazileri nasıl bir sözleşme ile kimlere verildi? O sözleşmenin yarısı bile uygulandı mı? TÜVASAŞ arazi ve tesisleri ROTEM’e hangi şartlara sahip sözleşme ile verildi? Hadi, ROTEM şartların yarısını bile yerine getirdi mi? Soran Allah kulu var mı? Gıda, Toprak ve Sektörel-Çağdaş-HAKÇA-Ayrımsız Eğitim-Plan; Adalet öncelik! Sakarya’da o kadar çok öncelik ihmali var ki, yazarken biz de savrulur olduk. Hasan Kurtiç