Şehirli şehrini bilemez hale gelinir. Ayıplı örnekler verdiğim yazılar çoktur: “ Serdivan’da oturan Büyükşehir Başkanı, şu gün makamından çıkarak Serdivan’daki evine hangi yollardan gideceğini misafirine tarif edemez!” Ankara caddesinde bir otelde kalana, kendi şehrinin takımının maçını seyre gelmiş bir misafire, Atatürk Stadı’na nasıl gideceği tarif edilemez!” Bu ve benzeri yazıları yazmak benim için ayıptır. Çünkü bu şehirde yaşadık! “ Ankara caddesi sonundaki Otobüs Garı’ndan çık, sağa dön, hiçbir yere sapma 4-5 km. sonra Atatürk Stadı’ndasın!” Tümen’i, Adapazarı Lisesi’ni, Çark Mesire’yi, Serdivan’ı tarif o denli kolaydı. Bunlar şehir yaşamını kolay yapan doğru planlamalardı. ” İzmit Caddesi’nin adı Adnan Menderes Caddesi olur mu? Menderes’in ismi yeni yapılan bir bulvara verilirdi!” gibi diyenlerin eli öpülmeliydi, susturuldu. Yaşayan O cadde bir alt geçit ile yok edildi, susturulduk! Bir Alt Geçit, yüzyıldır orada yaşayan sosyal-kültürel-ekonomik hayatı Berlin Duvarı gibi böldü, sustuk! Şehrin kaç kuşağı;” Şehre İzmit Caddesinden gir, 2,5 -3 km kadar git. Yenicami tam karşına çıkacak. Sola dön, şehir merkezindesin!” tarifi ile her gün yaşadı. Her kuşak; Spor Salonu, Devlet ve SSK Hastaneleri ile şehirden çıkışı,” İzmit Caddesi!” ile tarif etti. Bugün ben, “ İzmit Caddesi’ndeki Baba Evi’nde doğmuşum!” diyemiyorum? 25-30 Yıldır Almanya’da yaşayan da gelse, şehrin kuzeyinde doğduğu evin yolunu zor bulur? Karaağaç semtindeki evin yolunu tarif edemez. 25-30 Yıl önce, Etbalık’tan şehre giren Gümrükönü’nden Karaağaç’a, Kuzey Terminali’ne kadar dümdüz geçebilirdi. Doğup büyüdüğümüz şehrin park, okul, mahalle, sokak isimleri yok! Depremler oldu, yıkılan yıkıldı o başka! Var olanın isimleri niye yok? Donatım İlkokulu yok, Orta-Lise yok! Cadde-sokak isimleri yok, numaralı sokaklar var! Liseyi okuduğum, Okulum(!) Adapazarı İmam Hatip Lisesi yok: -) “ Kent Park’a Aziz Duran ismi verilmesin!” demedim, demem! Evrensel Çağdaş İnsanlık Anlayışı’nda Bağımsız Karakterli, erdemli bir insan olabilmek isterim. İtirazım Çağdaş Yaşanan Şehir Karakterleri ile oynanmasına: Şehrin, yaşanan hayatın, Tarih Simgesi cadde, sokak, meydan isimleri değişmez. Melek sinemasındaki konserleri, tiyatroları anlatmak masaldır, gerçekte yok ki! Aziz Duran’a vefa bir görevdir. Bir cadde veya mekana ismi verilmek istenirse, yapılan yeni bir yatırımda, uygun ilk fırsatta Şehirle paylaşılır, verilir. Ama, Şehirde yer-mekan ismi değiştirmelerin önü kapanmalı! Değiştirmek şehir riyası gibi olmasın! Sayın Ecevit Keleş’in önerdiği yer Donatım Kent Park da olamaz? O parka, Donatım ismini eklemeyi düşünen, önerenlere minnettarım. Söz konusu, Atatürk Stadı yerine yapılan Şehir Parkı ise, adı zaten değişemez(!) Ak Parti hala bütün şehirlerde aynı isimle parklar yapıyor. Baba evim; İzmit Caddesi Serap Sokak’tadır. Bugün O adres O ismi ile bulunamaz. Çünkü sokak ismi yok, numara(?) var! Abartayım; Kurbanlar Sokağı bir şehir tarihiydi, şimdi numara? Yenicami Yeni Sokak gibi? 40-50 yaştan küçük taksiciler gideceğin evin sokağını bilemez? Adapazarı Halkevi nerde? Yani, lise yıllarımızın Adapazarı Ticaret Lisesi nerde? Atatürk’ün penceresinden halkı selamladığı konak? Kime, ne bürosu yapıldı? Şehir Tarihi? Yaşıyorum, mezun olduğum okul yok, çocuklarıma gösteremem! Yıllarca futbol oynadım, Adapazarı Atatürk Stadı yok, gösteremem! Onca Valimiz oldu; Kendileri de Valilik İkametgahı Vali Konağı’nı gösteremez! Vagon Fabrikası-Donatım-Adapazarı Şeker Fabrikası! Sakarya’nın sosyal-kültürel- ekonomik tarihini yazan 3 Devlet Anıtı’dır; artık değiller!. Donatım gitti; Okulunun adı da gitti? Vagon-Tüvasaş ve Şeker için de,” şehir dışına çıkmalı!” sesleri var. Vagon ve TCDD’nin eşsiz arazileri zaten yeniliyor? “ MÜZESİ olmayan Adapazarı-Sakarya Şehri!”’ olmaktan yaşadıkça utandım. Vagon ve Şeker bir gün şehirden çıkarsa, Şehir MÜZESİ, MÜZE-FUAR olmalılar. ” Tarihi Kimlikli, Karakterleri Değiştirilemez Bir Şehir!” hepimizin dileğidir.