SINAV SONRASI.....

     Dün sınava girmek üzere toplanan,  geleceğine dair  planlar yapan,hedefler koyup  çalışan veya çalışmayan ve bilmem kaç soruyu doğru yanıtlayabilmek üzere  orada toplanan, bir üniversiteye girebilme hayalleri kuran  o

genç grubun gözlemcisi oldum..

      Büyük stres  içerisinde ki  o çocukların ,gözlerinde ki kaygı ve heyecanı gördüm.Keşke, dedim. Keşke ''sistem bu olmasa, keşke her yıl olduğu gibi değil, ama bu kez  hiç olmazsa köklü ,kalıcı ve de geçerli bir çözüm bulunsa da, bu çocuklar bu gerginliği yaşamak zorunda kalmasalar'' dedim.Ne büyük sorumluluktur ki bu beklenti ve umut içerisinde ki  anne ve babalar ,devam ettiği okuluna ,dershanesine  karşı duyulan sorumluluk.

        Saygı duyulması gereken,ne büyük bir mücadeledir ki bu;  kendini kendine, ve sonrasında beklenti içerisinde olan herkese yeterliliğini  ispat etme çabası,geleceğin temellerini atacağı ,meslek seçebileceği,  sonrasında  yaşayacağı yerin kesinleşeceği ,az çok geleceğe dair  konumunu göreceği ve hatta belki de  kaderinin değişeceği  o sınav anı ve heyecanı.

      Sınav sonuçları açıklandıktan sonra biliyoruz ki çok büyük sevinçler yaşanabildiği gibi ne yazık ki  çok büyük mutsuzluklarda yaşanabiliyor.Çocuklar vicdanlarıyla hesaplaşıp suçluluk duygusuna kapılabiliyorlar.Hırslarının kurbanı olup kendilerine psikolojik zararlar verebiliyorlar.Ailelerine karşı duydukları sorumluluk altında ezilebiliyorlar.Yıllarca gittiği dersanenin yıllık ücretlerini hemencecik hesaplayıp o düşünceyle de yıkılıp enkaza dönebiliyorlar...    

       Sanırım burada biz ebeveynlere  çok  fazla görev düşüyor. Her zaman olduğu gibi , hem mutluluklarını hemde mutsuzluklarını paylaşmamız dışında, çocuklarımızın hem yanında hem arkasında olduğumuzu hissettirmemiz gerekiyor .Ve onları üzmeden, yüzemeyecekleri sulara itmeden yapmamız gerekiyor tüm bunları.

        Çünkü biliyoruz ki çok başarılı ve donanımlı bir çocuk bile sınavda ufacık bir hata yapıp, başarısız adledilebilir,çünkü biliyoruz ki az biraz heyecan bile yanlış yapmalarına neden olabilir , biliyoruz ki yıllarca hedeflediği yerin puanını yakalayamadığı takdirde salt bir okula yerleşebilmek adına istemediği bir mesleğe yönlenebilir... Bu sınavın sonucunda mutluluk verecek olasılıklar ne kadar fazlaysa mutsuzluk getirebilecekler de öyle...Her ne olursa olsun onların yanında olmalıyız,çocuklarımız çok kıymetli onların gelecekleri için bizlerin de kaygı ve heyecan duyması da  çok doğal ama en önemlisi onların mutlu olması ve mutlu kalması...Tam da şu sıralar, biraz  gayretle onlarla empati kuralım lütfen...Üzmemek ve üzülmemek, mutlu kalmak  ve mutlu kılmak adına....

                                                                                         SEVGİLERİMLE