HER TERKEDİŞ ,BİR VAZGEÇİŞTİR...

Şu sıralar büyük bir keyifle takip ettiğim, onun yazılarını okurken neredeyse hemen her cümlesinde, şöyle durup uzun uzun düşünebildiğim,her bir cümlesinde başka başka yerlere gidebildiğim , bir yazar Kahraman Tazeoğlu.Bir kitabın okuruna verebileceklerinin tamamını en üst seviyede alıyorsunuz onun kitaplarından.

''Terk edilmenin kabulü imkansızdır.Ölümden beter, dedikleri şeydir. Bilirsiniz ölen artık yok! Bir daha göremeyeceksiniz, dokunamayacaksınız. Bir yaşayana ölü mualemesi yapmaktır, terk edilmek. Onun bir yerlerde nefes aldığını bildikçe onu nasıl ölü sayarsınız ? Ona dokunabilecek kadar yakın olduğunuz zamanlarda parmaklarınızı ısırarak ne kadar dayanabilirsiniz. Terk edilmek, terk edeni değil kendinizi öldürdüğünüz takdirde yaşayabileceğiniz bir yaşam şeklidir.Son kez görmeye ödeyeceğiniz bedele sınır koyamazken yeni bir başlangıcı ister ama düşünü bile kuramazsınız. Karşınızdaki 'sizsizliği' seçmiştir, size karşılığında 'onsuzluğu' bıraktığını hesap etmeden. Terk ediliyorsunuzdur ve yapabildiğiniz tek şey; hiç birşeydir....''Bu paragraf Kahraman Tazeoğlu'nun Eyvallah kitabından.Terkedilmek ve terkedilmenin acısı başka nasıl ifade edilebilirdi ki...Bu paragrafı okuduğumda terkedilenlerin, bu terkedilme eylemine maruz kaldıklarında yaşadıkları hüznü, acıyı vede çaresizliği  birebir yaşamış kadar iyi anladım.''Sizsizliği seçen biri ve hiç  hazır olmadığınız anda ki onsuzluk''hiçte  kolay olmasa gerek...

     Bende terk eden penceresinden baktım hemen.''Her terkediş bir vazgeçişdir''sözü geldi hatırıma.Terkeden öncelikle'' vazgeçmiştir'' çünkü.Nedenlere bağlı  vazgeçmeler olduğunu düşünürüm ben. Hiç bir neden olmaksızın   vazgeçmeler olabileceğine de inanmam ben.

      Bir şehri terkediyorsanız eğer nedeni vardır ve artık  vazgeçmişinizdir oradan,bir alışkanlığınızı terk ediyorsanız, artık o  alışkanlığınızdan vazgeçmiş olmalısınız.Örneğin, sigaradan vazgeçiyorsanız bu alışkanlığınızı terkedersiniz.Birini terkediyorsanız eğer,nedeni de  artık ondan vazgeçmiş olmanızdır.Vazgeşmiş olduğunuz içinde terkediyor olmak üzmez sizi.

    Ben inanıyorum ki terk edilenlerin yaşadığı acıyı yaşamaz terkedenler,tahmin ediyorum ki vazgeçilemeyecek durumlarda da asla yaşanmaz terketmeler. Ama şuna yüzde yüz eminim her terkediş bir vazgeçiştir aslında.Terk edene rahatlık,terk edilene acı veren.Bu durumda yapılacak tek şey de yazarın dediği gibi;hiçbirşeydir.

                                                                                                                                        Sevgilerimle